قوز قرنیه یا کراتوکونوس یک بیماری چشمی است که قرنیه به شکل نامتعادلی خمیده می‌شود، که می‌تواند منجر به بینایی ضعیف و تغییر شکل قرنیه شود.
پزشک با استفاده از ابزارها و تست‌های مختلف، میزان برجستگی قرنیه را اندازه‌گیری و تشخیص می‌دهد. همچنین می‌تواند توصیه‌هایی برای تصحیح این بیماری ارائه دهد، از جمله استفاده از عینک یا لنزهای تماسی و در مواردی حتی عمل جراحی را پیشنهاد کند.
علائم و درصد شیوع کراتوکونوس:
این بیماری معمولا ارثی است و از سن بلوغ شروع به پیشرفت می‌کند. اغلب تشخیص آن به موقع اتفاق نمی‌افتد. زیرا این بیماری چشمی خود را نشان نمی‌دهد. از شایع‌ترین علائم قوز قرنیه می‌توان به هاله بینی و حساسیت به نور اشاره کرد. همچنین در برخی افراد دارای آستیگماتیسم و نزدیک بینی، باعث تاری و عدم وضوح دید می‌شود. بعلاوه درصد شیوع این بیماری بین ۲ تا ۵ درصد است.
سن شیوع و سن پیشرفت:
این بیماری در ابتدای پیشرفت خیلی قابل تشخیص نیست، به طور کلی این بیماری چشمی از سن ۱۲ سالگی و ابتدای بلوغ شروع می‌شود و تا ۲۵ الی ۲۶ سالگی ادامه دارد. همچنین در سنین پایین پیشرفت سریعتر است و باعث بیرون زدگی، ضعف بینایی چشم مانند نزدیک بینی و AST سایه بینی، پخش نور، تاری، دوبینی و چندبینی می‌شود.
دلایل بروز قوز قرنیه:
قوز و برآمدگی قرنیه یک حالت نادر و عموماً ارثی است که معمولاً به صورت تدریجی در طول زمان پیشرفت می‌کند.
دلایل بروز برجستگی قرنیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عوامل ارثی:
در بسیاری از موارد این بیماری به عوامل ژنتیکی برمی‌گردد. اگر یکی از والدین شما قوز و برجستگی قرنیه داشته باشد، احتمال بروز آن در شما بیشتر است.
ضربه یا صدمه:
ضربه یا صدمه به چشم می‌تواند باعث تغییر شکل قرنیه شود و این بیماری را ایجاد کند.
عوامل محیطی:
برخی عوامل محیطی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند، از جمله استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی نامناسب یا استفاده از لنزهای سخت.
حساسیت چشمی:
حساسیت چشمی می‌تواند یکی از عوامل موثر در بروز قوز قرنیه (Keratoconus) باشد. اگرچه دقیق ترین علت قوز قرنیه هنوز مشخص نیست، اما برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که حساسیت چشمی و بیماری‌های التهابی می‌توانند به ضعف و تخریب کلاژن قرنیه منجر شوند که این موضوع می‌تواند باعث شکل‌گیری قوز قرنیه شود.
مالش چشم:
مالش مکرر چشم در طول زمان باعث تخریب قرنیه می‌شود و احتمالاً باعث بروز کراتوکونوس می‌شود. اگر قبلاً این بیماری را داشته باشید، مالش چشم می‌تواند فرآیند پیشرفت قوز قرنیه را تسریع کند.
بیماری‌های سیستمیک:
برخی از بیماری‌های سیستمیک می‌توانند باعث تغییرات در قرنیه شوند و این بیماری را ایجاد کنند. به عنوان مثال، برخی از بیماری‌های التهابی مانند روماتوئید آرتریت و بیماری‌های متابولیک مانند دیابت نوع 1 و 2 می‌توانند تغییرات در قرنیه را ایجاد کنند.
مهم است بدانید که ممکن است عوامل متفاوتی در بروز این بیماری نقش داشته باشد. اگر شما مشکلی در قرنیه خود تشخیص داده‌اید، بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب را دریافت کنید.
مراحل کراتوکونوس:
مراحل بیماری کراتوکونوس معمولا به صورت زیر تقسیم می‌شوند:
- مرحله اولیه: در این مرحله، تغییرات در قرنیه بسیار کوچک و غیرقابل تشخیص هستند. افراد ممکن است احساس خفیفی از تاری دید یا افزایش حساسیت به نور داشته باشند. اما اغلب در این مرحله، علائم بیماری وجود ندارد و تشخیص دقیق ممکن نیست.
- مرحله متوسط: در این مرحله، برجستگی قرنیه شروع به بروز می‌کند و تغییرات قابل رؤیت توسط پزشک چشم می‌شود. افراد ممکن است با کاهش وضوح بینایی در دیداری خود مواجه شوند و نیاز به استفاده از عینک یا لنزهای تماسی داشته باشند.
- مرحله پیشرفته: در این مرحله، قوز و برجستگی قرنیه به طور قابل مشاهده‌ای بزرگتر می‌شود و تغییرات شدیدتری در شکل قرنیه رخ می‌دهد. افراد ممکن است با افزایش قوزی قرنیه و تغییر شدید در شکل چشم مواجه شوند. در این مرحله، عینک و لنزهای تماسی معمولا کمک کافی را نمی‌کنند و نیاز به روشهای درمانی پیشرفته‌تر مانند رینگ‌های قرنیه‌ای یا جراحی قرنیه ممکن است.
مهم است بدانید که هر فرد ممکن است تجربه‌های متفاوتی در مراحل بیماری قوز قرنیه داشته باشد و این مراحل به طور کامل نمی‌توانند برای همه افراد یکسان باشند.
درمان های کراتوکونوس:
این بیماری درمان قطعی ندارد و درمان کراتوکونوس به منظور کنترل پیشرفت بیماری و بهبود بینایی افراد مبتلا به این بیماری انجام می‌شود. تعدادی از روشهای درمانی کراتوکونوس عبارتند از:
استفاده از عینک و لنز:
در مراحله اولیه کراتوکونوس، افراد ممکن است بتوانند با استفاده از عینک، بینایی خود را بهبود بخشند. لنزهای سخت (RGP) معمولا برای افراد با کراتوکونوس توصیه می‌شوند، زیرا این نوع لنزها بهترین تصحیح بینایی را در این بیماری فراهم می‌کنند. لنزهای تماسی سخت به عنوان یک سطح جدید صاف بر روی کره چشم قرار می‌گیرد و بینایی را بهبود می‌بخشد.
لنز سخت و اسکلرال:
لنز سخت و اسکلرال دو نوع لنز مختلف هستند که در بیماری قوز قرنیه استفاده می‌شوند.
- لنز سخت (RGP): لنز سخت یا Rigid Gas Permeable لنزی است که از مواد سخت‌تر ساخته شده است. این لنزها به خوبی روی قرنیه قرار می‌گیرند و فشاری ثابت روی قرنیه ایجاد می‌کنند تا شکل قرنیه را تغییر دهند و قوز و برجستگی قرنیه را تصحیح کنند. لنزهای سخت به دلیل ساختار سخت‌تر، اجازه می‌دهند تا انتقال بهتری از اکسیژن به قرنیه صورت بگیرد و عفونت‌های قرنیه را کاهش دهند. با این حال، لنزهای سخت نیاز به یک مدت سفت کردن قرنیه دارند تا چشم به آنها عادت کند.
- لنز اسکلرال: لنز اسکلرال یا Scleral Lens لنزی است که بزرگتر از قرنیه است و روی پوشش سفید چشم قرار می‌گیرد. این لنزها به خوبی روی قرنیه نشسته و باعث ایجاد یک فضای آبی بین لنز و قرنیه می‌شوند که باعث تسهیل در عبور اکسیژن به قرنیه می‌شود. لنزهای اسکلرال به دلیل اندازه بزرگتر، مناسب برای بیماران با برجستگی قرنیه شدیدتر هستند و می‌توانند تصحیح بیشتری را ارائه دهند.
هر دو نوع لنز سخت و اسکلرال برای تصحیح قوز قرنیه استفاده می‌شوند، اما نوع لنزی که برای شما مناسب است، بستگی به شرایط و نیازهای شما دارد. برای تعیین نوع لنز مناسب، بهتر است با یک متخصص چشم پزشک مشورت کنید.
جراحی cxl:
جراحی CXL (Cross-Linking) یک روش جراحی است که برای تقویت قوز و برجستگی قرنیه در بیمارانی که به بیماری کراتوکونوس مبتلا هستند، استفاده می‌شود. هدف اصلی از جراحی CXL، جلوگیری از پیشروی بیماری کراتوکونوس و کاهش قوز و برجستگی قرنیه است. این روش معمولا برای بیمارانی که بیماری آنها در حال پیشروی است، توصیه می‌شود.
عمل کاشت رینگ:
کاشت رینگ در قوز و برجستگی قرنیه یک روش جراحی است که برای اصلاح مشکلات بینایی مانند کراتوکونوس و آستیگماتیسم استفاده می‌شود. در این روش، یک حلقه نازک از جنس رینگ سخت یا نرم در قسمت مرکزی قرنیه قرار داده می‌شود تا شکل آن را تغییر دهد و بینایی را بهبود بخشد. توجه داشته باشید این روش برای همه بیماران مناسب نیست و جلوی پیشرفت بیماری را نمی‌گیرد.
عمل پیوند قرنیه:
یک روش جراحی است که برای درمان قوز قرنیه استفاده می‌شود. در این روش، قسمتی از قرنیه سالم و سطح صافی از یک فرد دیگر که به عنوان اهداکننده قرنیه شناخته می‌شود به بیمار منتقل می‌شود. این روش پر هزینه بوده و زمان‌بر خواهد بود.
عمل iol :
عمل iol یا لنزهای داخل چشمی یکی از روش‌هایی است که برای درمان قوز و برجستگی قرنیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش خشکی چشم را کم می‌کند و قابل برداشت نیز هست.
هرآنچه باید در مورد قوز قرنیه بدانید :
این بیماری چشمی، درمانی ندارد و موارد گفته شده فقط از پیشرفت این بیماری جلوگیری می‌کند. همچنین استفاده از لنزهای RGP کمک می‌کند تا سطح قرنیه صاف شود و دید راحت، کاهش خشکی چشم را درمان می‌کند و حدود ۹۰ درصد بیماران با این لنزها تا آخر عمر دید خوب را تجربه خواهند کرد. بعلاوه اگر به دنبال جلوگیری از پیشرفت و سکون قوز قرنیه هستید، کراس لینک روشی مناسب است.
رزرو نوبت از طریق وب سایت پذیرش 24 یا تماس با واحد پذیرش کلینیک